Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε για να διαμορφώσουμε μια στρατηγική για το πρώτο σκέλος του αγώνα, αυτό των όρτσα, είναι το να διακρίνουμε αν υπάρχει κάποια πλευρά του στίβου στην οποία πρέπει να πάμε. Που συμφέρει. Παρόλη την καλή προετοιμασία που μπορεί να σώσει τις περισσότερες καταστάσεις, υπάρχουν φορές που είτε το υλικό, το σκάφος μας, είτε κάποιος από τους επιβαίνοντες παθαίνει κάτι. Από μόνο του ίσως να είναι αντιμετωπίσιμο, αλλά αν συνδυάζεται από μια κακή καιρική συνθήκη ή ένα ακόμα, παράλληλο πρόβλημα, ξεκινάμε να μιλάμε για μια "κατάσταση ανάγκης". Αυτό που πρέπει να έχουμε πάντα υπόψη μας, είναι ότι επάνω στο σκάφος, οι περισσότεροι επιβαίνοντες περνούν ένα μικρό κομμάτι της ζωής τους. Συνεπώς δεν είναι εξοικειωμένοι με την ζωή επάνω σε αυτό και έτσι πολλά μπορούν να συμβούν. Η ατμόσφαιρα είναι ένα πάρα πολύ πολύπλοκο σύστημα που μεταβάλλεται συνεχώς γι’ αυτό και η πρόβλεψη του καιρού είναι ακόμη μία ανακριβής επιστήμη. Την νύχτα πρέπει να υπάρχει και πάλι ικανότητα αναγνώρισης των πλοίων ώστε να ορίζονται οι προτεραιότητες και να αποφεύγονται οι συγκρούσεις. Επειδή ο χάρτης δίνει τα ακριβή στοιχεία της ακτής, όπως και άλλων στοιχείων και επειδή μπορούμε να προσδιορίσουμε με διόπτευση μία γραμμή πάνω στην οποία βρισκόμαστε από κάποιο εμφανές σημείο, μπορούμε να προσδιορίσουμε ακριβώς το στίγμα μας. Η βασική χρήση του χάρτη και της πυξίδας είναι να βρούμε τι πορεία πρέπει να ακολουθήσουμε για να πάμε από το σημείο που βρισκόμαστε σε ένα άλλο. H ταχύτητα του ανέμου ψηλά, είναι πιο μεγάλη από ότι χαμηλά. Αυτό δημιουργεί την ανάγκη για διαφορετική ρύθμιση του πανιού ψηλά σε σχέση με χαμηλά. Δημιουργεί την ανάγκη για twist στο πανί μας. Έχοντας καταλάβει την αξία που έχει ο έλεγχος του βάθους σε ένα πανί, πρέπει να δει κανείς με ποια συστήματα μπορούμε να το ελέγξουμε. Μια πολύ βασική έννοια που ο ιστιοπλόος πρέπει να έχει ξεκάθαρη στο μυαλό του, είναι αυτή του πραγματικού και του φαινόμενου ανέμου. Πραγματικός είναι ο άνεμος που νιώθουμε, που μετράμε, αν είμαστε σταματημένοι.